بت دیویس
(Bette Davis)
روت الیزابت "بت" دیویس (5 آوریل 1908 - 6 اکتبر 1989) بازیگر آمریکایی فیلم ، تلویزیون و تئاتر بود. وی به دلیل تمایل خود برای بازی در شخصیت های بدون همدلی ، به خاطر اجرای نمایش های خود در طیف وسیعی از ژانرهای فیلم مورد توجه قرار گرفت. از ملودرام های جرم معاصر گرفته تا فیلم های تاریخی و دوره ای و کمدی های گاه به گاه ، اگرچه بزرگترین موفقیت های او نقش او در درام های عاشقانه بود.
دیویس پس از حضور در نمایشنامه های برادوی ، در سال 1930 به هالیوود نقل مکان کرد ، اما فیلم های اولیه او برای استودیوهای جهانی ناموفق بودند. او در سال 1932 به برادران وارنر پیوست و کار خود را با چندین اجرا تحسین برانگیز برقرار کرد. در سال 1937 ، او تلاش کرد تا خود را از قرارداد خود رهایی دهد و اگرچه یک پرونده حقوقی کاملاً خوب را از دست داد ، اما این آغاز موفق ترین دوره حرفه ای خود بود. تا اواخر دهه 1940 ، او یکی از مشهورترین بانوان پیشرو در سینمای آمریکایی بود که به سبک نیرومند و شدیدش معروف بود. دیویس به عنوان یک کمال گرا که می تواند بسیار مبارز باشد ، به دست آورد و درگیری با مدیران استودیوی ، کارگردانان فیلم و لباس غالباً گزارش می شد. شیوه صریح او ، سبک آواز و سیگار همه جا به شخصیت عمومی کمک می کند که اغلب تقلید و طنز می شود.
دیویس بنیانگذار غذاخوری هالیوود بود و اولین رئیس جمهور زن آکادمی هنرها و علوم تصویری بود. او دو بار جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را به دست آورد ، اولین کسی بود که 10 نامزد دریافت جایزه اسکار برای بازیگری را تعلق گرفت و اولین زنی بود که جایزه دستاورد مادام العمر را از موسسه فیلم آمریکایی دریافت کرد. حرفه او در چندین دوره گرفتگی گذشت و وی اعتراف کرد که موفقیت وی اغلب به هزینه روابط شخصی وی بوده است. چهار بار ازدواج کرد ، او زمانی بیوه و سه بار طلاق گرفت و فرزندان خود را به عنوان یک والدین مجرد بزرگ کرد. سالهای پایانی وی با مدت طولانی از سلامتی روبرو شد ، اما او تا مدت کوتاهی قبل از مرگش در اثر سرطان پستان ، با بیش از 100 فیلم ، تلویزیون و نقش های تئاتر به اعتبار وی ادامه داد. در سال 1999 ، دیویس پس از كاترین هپبورن ، در لیست مؤسسه فیلم آمریكا از بزرگترین ستاره های زن در تمام دوران قرار گرفت.
