جولیت گرک (7 فوریه 1927 - 23 سپتامبر 2020) خواننده و بازیگر فرانسوی بود. بهترین آهنگ های شناخته شده او "پاریس کنعیل" (1962 ، که در اصل توسط لئو فر "خوانده شده است) ،" La Javanaise "(1963 ، نوشته شده توسط سرگ گینزبورگ برای Gréco) و" Déshabillez-moi "(1967). او غالباً آهنگ هایی را با اشعاری که توسط شاعران فرانسوی مانند ژاک پرورت و بوریس ویان و همچنین خوانندگانی مانند ژاک برل و چارلز آزنوور آواز می خواند ، آواز می خواند. فعالیت 60 ساله وی در سال 2015 به پایان رسید که او آخرین تور جهانی خود را با عنوان "Merci" آغاز کرد.

به عنوان یک بازیگر ، گرکو در فیلم هایی از کارگردانان فرانسوی مانند ژان کوکتو و ژان پیر ملویل نقش بازی کرد.

جولیت گرکو در مونتپلیه فرانسه به یک پدر غایب کورسیکان ، ژرارد گرکو متولد شد. مادرش ژولیت لافیچین (1978-1899) از بوردو بود. نسب او تا حدودی از یونان استقبال می کند. او در کودکی عشق از مادرش دریافت نکرد و به دلیل داشتن یک فرزند ناخواسته ، از اظهار نظرهای سخت خود رنج می برد ، مانند "شما دختر من نیستید. شما فرزند تجاوز هستید". او توسط مادربزرگ و مادربزرگ مادری خود در بوردو به همراه خواهر بزرگترش شارلوت بزرگ شد. پس از مرگ پدربزرگ و مادربزرگش ، مادرش آنها را به پاریس برد. در سال 1938 ، او در Opéra Garnier به یک بالرینا تبدیل شد.

با شروع جنگ جهانی دوم ، خانواده به جنوب غربی فرانسه بازگشتند. گرکو دانشجوی مؤسسه سلطنتی سلطنتی Sainte Jeanne D'Arc در مونتاوبان بود. خانواده گرکو در مقاومت فعال شدند و مادرش در سال 1943 دستگیر شد. این دو خواهر تصمیم به بازگشت به پاریس گرفتند اما توسط ژستاپو اسیر شدند و شکنجه شدند ، سپس در سپتامبر سال 1943 در زندان فرسنس زندانی شدند. مادر و خواهرش در حالی که ژولیت ، که تنها 16 ساله بود ، به مدت چندین ماه در زندان ماندند. پس از آزادی ، او هشت مایل به عقب به پاریس رفت تا وسایل خود را از دفتر مرکزی گشتاپو بازیابی کند. معلم سابق فرانسوی و دوست مادرش ، هلین دوک ، تصمیم گرفتند از او مراقبت کنند.

در سال 1945 ، مادر و خواهر گرکو پس از آزادی از راونسبورك توسط ارتش سرخ از تبعید بازگشتند. گرکو در سال 1945 پس از انتقال مادرش به هندوچین ، در سال 1945 به سنت ژرمن-دس رفت و گرکو و خواهرش را پشت سر گذاشتند.

گرکو به جانبازان Bohemian برخی از روشنفکران فرانسه پس از جنگ تبدیل شد. دوک او را برای شرکت در کلاس های بازیگری ارائه شده توسط Solange Sicard فرستاد. او در نوامبر سال 1946 اولین بازی خود را در نمایشنامه Victor Ou Les Enfants Au Pouvoir انجام داد و شروع به میزبانی یک برنامه رادیویی اختصاص داده شده به شعر کرد.

دوستش ژان پل سارتر او را در هتل لا لوئیزیان نصب کرد و اظهار داشت که Greco "میلیون ها شعر در صدای او" دارد. او برای بسیاری از نویسندگان و هنرمندانی که در سنت ژرمن-دس کار می کردند ، مانند آلبرت کاموس ، ژاک پرورت و بوریس ویان شناخته می شد ، بدین ترتیب نام مستعار La Muse de L'Eennationalisme را به دست آورد.

گرکو سالهای پس از آزادی را در مکرر کافه های سنت-ژرمن-دس گذراند و خود را در فرهنگ سیاسی و فلسفی بوهمی غوطه ور کرد. به عنوان یک مکان معمولی در موسیقی و شعر مانند Le Tabou on Rue Dauphine ، او با ژان کوکتو آشنا شد و در فیلم Cocteau Orphée (1950) نقش داشت. ...

منبع: مقاله "Juliette Gréco" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، مجوز تحت CC-BY-SA 3.0.