ژان کلود برایالی (30 مارس 1933-30 مه 2007) بازیگر و کارگردان فرانسوی بود.

برایالی در Aumale (اکنون Sour El-Ghozlane) ، الجزایر فرانسوی متولد شد ، جایی که پدرش با ارتش فرانسه مستقر شد. برایالی در سال 1942 به همراه خانواده خود به سرزمین اصلی فرانسه نقل مکان کرد. او دانش آموخته ای از Militaire ملی Prytanée بود. وقتی 21 ساله بود ، برای کار به عنوان بازیگر به پاریس رفت.

در سال 1956 ، برایالی در اولین نقش خود در فیلم کوتاه Le Couph du Berger (همسر احمق) توسط ژاک ریوت بازی کرد.

در اواخر دهه 50 ، او به یکی از پرکارترین بازیگران در مبهم و یک ستاره فرانسه تبدیل شده است. وی در فیلم های کارگردانان مبهم Nouvelle مانند کلود چابرول (لو بیو سرگ ، 1958 ؛ لس پسر عموی ، 1959) ، لوئیس مالل (Ascenseur pour ، 1958 ؛ Les Amants ، 1958) ، François Truffaut (Les 400 Coups ، 1959) ، Jean-Luc-Luc (Les ، 1959) ، Jean-Luc (Les Amants ، 1959) ، Jean-Luc. 1961) ، éric Rohmer (زانوی کلر ، 1970) ، و همچنین در فیلم های فیلمسازان دیگر مانند ژان رنویر (النا و لس هومس 1958) ، راجر وادیم (لا Ronde ، 1964) ، فیلیپه د بروکا (Le Roi de Cœur ، 1976) ، Lauis De Buñuel (Lauis De Buñuel). Lelouch (رابرت و رابرت ، 1978).

در سال 2006 ، او در آخرین نقش خود به عنوان شخصیت ناشناس فیلم تلویزیونی Monsieur Max به کارگردانی گابریل آگیون ظاهر شد. گدار او را به عنوان "فرانسوی کری گرانت" توصیف کرد ، در حالی که گفته می شود که "مدل های زندگی" که از خود توصیف شده است ، بازیگر ساچا گیتری و کارگردان ژان کوکتو بوده است.

برایالی در سال 1971 تعدادی از فیلم ها ، از جمله اگلانتین را کارگردانی کرد ، که از خاطرات خود از کودکی شاد که در چامبلای به همراه پدربزرگ و مادربزرگ خود گذراند ، الهام گرفت و لس ولتس نزدیک (کرکره های بسته) در سال 1972 بود.

او صاحب رستوران L'Orangerie ، در île Saint-Louis بود. او همچنین به عنوان مجری تلویزیون ، خواننده و میزبان رادیو کار می کرد. در حین ارائه یکی از کتابهای خود ، برایالی خود را اینگونه توصیف کرد: "من پسری هستم که به اندازه کافی خوش شانس شدم که آنچه را که دوست دارم در زندگی انجام دهم".

برایالی ، در سال 1959 ، در کمون ماهون ، در نزدیکی پاریس ، یک Château به دست آورد. در آنجا ، او بسیاری از دوستان سینما و تئاتر مانند ژان ماریس ، پیر آردیتی و رومی اشنایدر را که در طول تولید فیلم کریستین با او ملاقات کرده بود ، جای داد و سرگرم کرد. اشنایدر پس از حادثه مهلک پسرش دیوید در سال 1981 ، "پناهندگی از پاپاراتزی" را در خانه برایالی پیدا کرد. باربارا خواننده فرانسوی اغلب در پیانو آواز می خواند. کارگردان ژان پیر ملویل از Château برای فیلمبرداری آخرین صحنه های فیلم جرم خود در سال 1970 Le Cercle Rouge استفاده کرد ، جایی که آلن دلون و ایو مونتند توسط پلیس کشته می شوند.

در کتاب های خود ، زندگی نامه نویسی Le Ruisseau des Singes (رودخانه میمون ها) (2000) و خاطرات J'Ai Oublié de Vous Dire (من فراموش کردم که به شما بگویم) (2004) ، برایالی فاش کرد که او دوجنسگرا است. ...

منبع: مقاله "ژان-کلود برایالی" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، دارای مجوز تحت CC-SA.