ساندرا میلو (متولد Salvatrice Elena Greco ؛ 11 مارس 1933 ، تونسی - 29 ژانویه 2024 ، رم) یک بازیگر زن ایتالیایی ، شخصیت تلویزیونی ، نویسنده و نوازنده بود. او برای هر یک از نقش های خود در فدریکو فلینی 8½ و ژولیت از ارواح ، جایزه نقره ای بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به دست آورد.

او اولین فیلم خود را در سال 1955 در کنار آلبرتو سوردی در لیسانس ساخت. اولین نقش اصلی وی در سال 1959 به لطف تهیه کننده موریس ارگاس ، به طور کلی دلا روور ، به کارگردانی روبرتو روسلینی به دست آمد. او همچنین در فیلم خود با عنوان وانینا وانینی ظاهر شد ، اما پس از این که این فیلم انتقاد سختی را در جشنواره ونیز دریافت کرد ، حرفه راسلینی کوتاه شد.

پس از ازدواج ، او از فعالیت بازیگری خود بازنشسته شد.

تا زمانی که توسط فلینی کشف شد ، میلو بیشتر در کمدی ها و ملودرام ها اجرا کرده بود. اگرچه او تمایلی به بازگشت دوباره نداشت ، اما فلینی او را متقاعد کرد که نقش معشوقه سکسی و پرتحرک روبروی مارچلو ماسترویانی را در 8½ به عهده بگیرد. این فیلم که تحسین جهانی را به دست آورد ، نتوانست درک عمومی از او را تغییر دهد و اگرچه او در جولیت از ارواح بازیگران شد ، اما بیشتر تلاشهای وی فیلم های درجه دوم بود.

در اواسط دهه 1960 ، میلو میزبان یک برنامه تلویزیونی در رم بود.

او دوباره از بازیگری در سال 1968 بازنشسته شد ، فقط برای بازگشت دوم در سال 1979. نقش های او از بازی وسوسه به زنان میانسال سخت تر منتقل شده است.

در سال 2006-07 او با اقتباس تئاتری 8 زن به ایتالیا سفر کرد.

او با موریس ارگاس که با او یک دختر دبورا داشت ، ازدواج کرد و بعداً با اوتاویو دو لولیس که با او دو فرزند داشت ، سیرو و آزوررا ازدواج کرد.

ساندرا میلو کاتولیک رومی بود.

منبع: مقاله "ساندرا میلو" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، مجوز تحت CC-BY-SA 3.0.