آنا مگانی (تلفظ: Mahn-Yanee ؛ 7 مارس 1908-26 سپتامبر 1973) یک بازیگر صحنه و فیلم ایتالیایی بود. او به دلیل تصویربرداری از یک بیوه سیسیلی در تاتو رز ، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را به همراه چهار جایزه بین المللی دیگر کسب کرد.

او که در رم به یک پدر مصری و یک مادر ایتالیایی متولد شد ، با آواز خواندن در کلوپ های شبانه ، از طریق آکادمی هنرهای نمایشی رم کار کرد. در طول کار خود ، تنها فرزندش هنگام 18 ماهگی به فلج اطفال مبتلا شد و فلج ماند.

از او به عنوان "لا لوپا" ، "نان تست چند ساله رم" و "نماد زنده گرگ" سینما یاد می شد. مجله تایم شخصیت خود را "آتشین" توصیف کرد و هارولد کلورمن ، منتقد درام گفت که بازیگری وی "آتشفشانی" است. در قلمرو سینمای ایتالیا ، او "پرشور ، بی باک و هیجان انگیز" بود ، بازیگری که مورخ فیلم باری مونوش "مادر زمین آتشفشانی همه سینمای ایتالیا" می نامد. کارگردان روبرتو روسلینی ، او را "بزرگترین نبوغ بازیگری از زمان الونورا Duse" نامید. نمایشنامه نویس تنسی ویلیامز تحسین کننده بازیگری خود شد و خال کوبی گل رز را به طور خاص برای بازی در او نوشت ، نقشی که او اولین اسکار خود را در سال 1955 دریافت کرد.

پس از ملاقات با مدیر گفردو آلساندرینی ، او اولین نقش صفحه نمایش خود را در La Cieca di Sorrento (زن نابینا سورنتو) (1934) دریافت کرد و بعداً در روم راسلینی ، شهر باز (1945) به شهرت بین المللی رسید ، اولین فیلم مهم برای راه اندازی جنبش Neorealism ایتالیایی در سینما بود. به عنوان یک بازیگر زن ، وی به دلیل تصاویر پویا و نیرومند خود از "زنان طبقه پایین خاکی" در فیلم هایی مانند The Miracle (1948) ، Bellissima (1951) ، The Rose Tattoo (1955) ، نوع فراری (1960) ، با مارلون براندو و کارگردانی Sidney Lumet ، و Mamma Roma (1962) شناخته شد. در اوایل سال 1950 ، مجله Life قبلاً اظهار داشت که مگانی "یکی از چشمگیرترین بازیگران زن از زمان گاربو" است.

توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا آنا مگانی ، مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کامل مشارکت کنندگان در ویکی پدیا