لیجو خوزه پلیسری (متولد 18 سپتامبر 1978) یک فیلمساز و بازیگر مشهور هندی است که در درجه اول در سینمای مالاییایی کار می کند. وی به دلیل روایت های جسورانه ، غیر متعارف و رویکرد تجربی خود در فیلمبرداری جشن گرفته می شود. فیلم های لیجو به دلیل روایت های پیچیده ، سبک بصری مبتکرانه و بازیگران گروههای قوی شناخته شده اند که اغلب واقع گرایی را با عناصر سورئال آمیخته می کنند. با گذشت سالها ، او به دنبال تحسین و تحسین انتقادی و یک فرقه قوی برای فشار آوردن مرزهای سینمای اصلی مالاییایی بود.

لیجو اولین کارگردانی خود را با نایاکان (2010) انجام داد ، اما این فیلم های بعدی او بود که واقعاً صدای سینمایی منحصر به فرد او را تأسیس کرد. فیلم او آمین (2013) ، یک درام موسیقی عجیب و غریب که در یک دهکده کوچک تنظیم شده بود ، یک موفقیت تجاری و انتقادی بود و توانایی خود را در ترکیب طنز ، عاشقانه و تفسیر اجتماعی به نمایش گذاشت.

با این حال ، این Angamaly Diaries (2017) بود که وی را به رسمیت شناخت. این فیلم ، که به سبک خام و طبیعت گرایانه با بازیگران تازه وارد فیلمبرداری شده است ، دنیای پر جنب و جوش و آشوب آور شهر تیتراژ را به تصویر می کشد. اوج معروف 11 دقیقه ای آن به یک لحظه مشخص در سینمای مدرن مالاییایی تبدیل شد. پس از آن ، EE.MA.YAU (2018) لیجو به دلیل تصویرگری قدرتمند از مرگ و اندوه در یک دهکده ساحلی ، با استفاده از طنز تاریک و تعهدات عمیق فلسفی ، چندین جایزه کسب کرد.

لیجو همچنان به چالش کشیدن فیلمبرداری معمولی با Jallikattu (2019) ، فیلمی احشایی و بصری خیره کننده درباره هرج و مرج که هنگام فرار از بوفالو در یک روستای روستایی رخ می دهد ، ادامه داد. Jallikattu ورود رسمی هند برای بهترین گروه بین المللی سینمایی در جوایز اسکار 2020 بود و نشانگر شناخت جهانی لیجو بود.

فیلم های او غالباً غرایز اولیه انسان ، هرج و مرج اجتماعی و پویایی زندگی روستایی را کشف می کنند ، همه در حالی که احساس اصالت و طعم محلی را حفظ می کنند. لیو ژوز پلیسری با دید جسورانه و آزمایش بی باک خود ، به یکی از ابتکاری ترین و تأثیرگذارترین فیلمسازان سینمای معاصر هند تبدیل شده است.