مروین لروی یک کارگردان فیلم ، تهیه کننده و بازیگر آمریکایی بود.

لروی در لباس ، آزمایشگاه های پردازش و به عنوان دستیار دوربین کار می کرد تا اینکه در فیلم های ساکت نویسنده و بازیگر GAG نشد ، از جمله ده فرمان در سال 1923. لروی به مدیر ده فرمان ، سیسیل B. دمیل اعتبار می دهد ، به دلیل الهام بخشیدن به او برای کارگردانی: "به عنوان مدیر ارشد ERA ، Demille این مگنت بود که می توانست من را به همان اندازه که می توانم به من جلب کرده باشد ، به من تبدیل شده است. لروی همچنین به دیمیل اعتبار می دهد تا به او تکنیک های کارگردانی مورد نیاز برای ساخت فیلم های خودش را آموزش دهد.

اولین کار کارگردانی وی با اولین تصاویر ملی در سال 1927 برای رفتن به آنجا بود. لروی پس از کنترل اول ملی ، در برادران وارنر کار کرد. هنگامی که فیلم های او بدون هزینه بیش از حد ، پول زیادی کسب کردند ، وی در تجارت فیلم با استقبال خوبی روبرو شد. او دو فیلم کلیدی را که ادوارد جی رابینسون را به سرگردانی سرگردان ، نقد اسکار از روزنامه نگاری Tabloid Five Five Final ، و فیلم کلاسیک گانگستری کوچک سزار کوچک ، کارگردانی کرد ، کارگردانی کرد. از این نقطه به بعد ، لروی مسئولیت انواع مختلفی از فیلم ها را به عنوان کارگردان و تهیه کننده خواهد داشت. سال بعد که من یک فراری از یک باند زنجیره ای هستم نیز به دلیل تولید برجسته ، همانطور که آنتونی نامطلوب او بود ، به عنوان جایزه اسکار نامزد شد.

در سال 1938 او به عنوان رئیس تولید در MGM انتخاب شد ، جایی که وی مسئول تصمیم به ساخت جادوگر اوز بود. وی مسئول کشف کلارک گابل ، لورتا یانگ ، رابرت میچوم و لانا ترنر بود. فیلم او در سال 1941 شکوفه در گرد و غبار برای دریافت جایزه ممتاز برای تصویر حرکتی نامزد دریافت شد. اولین ضربه بزرگ وی به عنوان کارگردان با MGM ، برداشت تصادفی در سال 1942 بود که بزرگترین فصل آنها بود که 8 میلیون دلار اجاره در سراسر جهان کسب کرد و برای آن برای کارگردانی نامزد دریافت جایزه اسکار شد. این فیلم همچنین برای جایزه Movement Picture نامزد دریافت جایزه اسکار شد. او دو سال بعد با سی ثانیه با توکیو با اجاره 6 میلیون دلار دوباره به بزرگ رسید.

در سال 1951 ، او بزرگترین ضربه خود را با Quo Vadis به دست آورد و در سراسر جهان اجاره 21 میلیون دلار و همچنین نامزد دریافت جایزه اسکار برای بهترین تصویر متحرک کسب کرد. در اوایل دهه 1950 ، لروی موزیکال هایی مانند دوست داشتنی را برای دیدن ، میلیون دلار پری دریایی ، دوستداران لاتین و رز ماری کارگردانی کرد.

وی در سال 1955 به برادران وارنر بازگشت ، جایی که وی از جان فورد به عنوان کارگردان در Mister Roberts ، یکی دیگر از ضربه های بزرگ ، که نیز نامزد دریافت جایزه آکادمی برای بهترین تصویر شد ، به دست آورد. او همچنین فیلم هایی را برای Warners مانند The Bad Seed ، هیچ وقت برای گروهبان ، داستان FBI و کولی کارگردانی کرد.

وی در سال 1946 برای خانه ای که من در آن زندگی می کنم ، یک اسکار افتخاری دریافت کرد ، "برای تحمل موضوع کوتاه" ، و جایزه یادبود ایروینگ جی. تالبرگ در سال 1976. در مجموع هشت فیلم مروین لروی که به کارگردانی یا کارگردانی آنها به کارگردانی یا کارگردانی معرفی شده بودند ، یکی از بالاترین تعداد در بین همه کارگردانان نامزد شدند.