ویلیام "ویلی" بهترین (27 مه 1916 - 27 فوریه 1962) ، که گاهی اوقات با عنوان "Sleep N" Eat شناخته می شد "، یک بازیگر تلویزیونی و فیلم آمریکایی بود. بهترین یکی از اولین بازیگران فیلم و کمدین های آفریقایی-آمریکایی بود که به خوبی شناخته شد. در قرن بیست و یکم ، کار او ، مانند کار استپین Fetchit ، گاهی مورد تجاوز قرار می گیرد زیرا او اغلب از او خواسته می شد تا در فیلم ها شخصیت های کلیشه ای تنبل ، بی سواد و/یا ساده فکر کنند. از 124 فیلم که در آن ظاهر شد ، وی حداقل در 77 سال اعتبار صفحه را دریافت کرد ، یک شاهکار غیرمعمول برای یک بازیکن بیت آفریقایی-آمریکایی. ویلی بهترین در بیش از صد فیلم از دهه 1930 و 1940 ظاهر شد. اگرچه چندین منبع اظهار داشتند که سالهاست که او فقط به عنوان "خواب خوردن" صورت می گرفت ، به جای این که نام واقعی خود را فقط در شش فیلم به جای این نام واقعی خود به جای این Moniker دریافت کرد: اولین فیلم او به عنوان یک بازیکن کمی (پاهای هارولد لوید اول) و در Up Devil (1931) ، Walks Monster (1932) ، 1932 (Kentucky Kernels and West of the Pecos of the Pecos) بهترین برای اولین بار به عنوان یک دلقک بزرگ مورد علاقه قرار گرفت ، سپس بعداً در قرن بیستم ، قبل از فراموش شدن در تاریخ فیلم ، مورد تجاوز و ترحم قرار گرفت. هال روچ او را یکی از بزرگترین استعدادی که تاکنون ملاقات کرده بود ، خواند. باب هوپ ، کمدین ، ​​او را به همین ترتیب او را به عنوان "بهترین بازیگری که من می شناسم" تحسین کرد ، در حالی که این دو در سال 1940 در Ghost Breakers با هم کار می کردند. به عنوان یک بازیگر حامی ، بهترین ، مانند بسیاری از بازیگران سیاه پوست دوره خود ، به طور مرتب در کارگران داخلی یا نقش های خدمات گرا بازی می شد (هرچند که چند بار او نقش ایفا کرد که شغل قبلی خود را به عنوان یک رئیس خصوصی نشان می داد). او غالباً به عنوان یک هتل ، هواپیمایی یا قطار پورتر ، و همچنین یک اپراتور آسانسور ، متولی ، باتلر ، نوکر ، پیشخدمت ، تحویل دهنده و حداقل یک بار به عنوان خلبان پرتاب (در فیلم 1939 آقای Moto در جزیره Danger) یک نوبت طنز مختصر دیده می شد. ویلی بهترین اعتبار صفحه نمایش را بیشتر اوقات دریافت کرد ، که برای "بازیکنان بیت" غیرمعمول بود ، بیشتر در دهه 1930 و دهه 40 به اعتبار خود رسید. این همچنین برای بازیگران سفید پوست در نقش های کوچک اتفاق افتاد ، اما بازیگران سیاه پوست حتی وقتی نقش های آنها بزرگتر بود ، اعتبار نمی یافتند. در بیش از 80 فیلم او ، به او نام شخصیت مناسبی داده شد (بر خلاف توضیحات ساده مانند "پیشخدمت سرویس اتاق" یا "پسر کفش کفش") ، که با فیلم دوم خود آغاز شد. بهترین بازی در "Chattanooga Brown" در دو فیلم چارلی چان - اژدها سرخ در سال 1945 و پول خطرناک در سال 1946. نسخه جوانی از "هیپ" بهترین در فیلم اول ، در سه فیلم بعدی به بازی "Hipp" رفت.) پس از بازداشت مواد مخدر به پایان رسید. دوست شخصیت عنوان ABC The Trouble With Pather ، برای کل اجرای آن از سال 1950 تا 1955.