ژان اپشتین (فرانسوی: [ɛp.ʃtajn] ؛ 25 مارس 1897 - 2 آوریل 1953) یک فیلمساز فرانسوی ، نظریه پرداز فیلم ، منتقد ادبی و رمان نویس بود. اگرچه او امروز در درجه اول به خاطر اقتباس از ادگار آلن پو The Fall of House of Usher به یاد می آورد ، اما او سه ده فیلم را کارگردانی کرد و از اوایل دهه 1920 تا اواخر دهه 1940 یک منتقد تأثیرگذار ادبیات و فیلم بود. او غالباً با سینمای امپرسیونیست فرانسوی و مفهوم فوتوگنی در ارتباط است.

اپشتین در ورشو ، پادشاهی لهستان (آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه) به یک پدر فرانسوی-یهودی و مادر لهستانی متولد شد. پس از درگذشت پدرش در سال 1908 ، خانواده به سوئیس نقل مکان کردند ، جایی که اپشتین تا زمان شروع دانشکده پزشکی در دانشگاه لیون در فرانسه باقی ماند. در حالی که در لیون بود ، اپشتین به عنوان دبیر و مترجم آگوست لومیر خدمت می کرد ، یکی از بنیانگذاران سینما محسوب می شد.

اپشتین کارگردانی فیلم های خود را در سال 1922 با پاستور آغاز کرد و پس از آن L'Auberge Rouge و Coeur Fidèle (هر دو 1923). کارگردان فیلم لوئیس بوئل به عنوان دستیار کارگردان اپشتین در مائوپرات (1926) و La Chute de La Maison Usher (1928) کار کرد. انتقاد اپشتین در مجله اولیه مدرنیستی L'Esprit Nouveau ظاهر شد. در حین ساخت Coeur Fidèle Epstein تصمیم گرفت که یک داستان ساده از عشق و خشونت را فیلمبرداری کند "برای جلب اعتماد به نفس کسانی که هنوز هم بسیار زیاد هستند ، که معتقدند فقط کمترین ملودرام می تواند به مردم علاقه مند باشد" ، و همچنین به امید ایجاد "یک ملودرام چنان که از همه کنوانسیون ها به طور معمول به ژانر متصل شده است ، بنابراین هوشیاری ، بنابراین به طریقه" و این ممکن است که به طریقه تبدیل شود. او سناریو را در یک شب تک نوشت.

اپشتین از La Roue که اخیراً Abel Gance به اتمام رسیده بود بسیار تحت تأثیر قرار گرفته بود ، و در Coeur Fidèle به دنبال استفاده از تکنیک های ویرایش سریع و ریتمیک و همچنین استفاده نوآورانه از نزدیک و فوق العاده تصاویر بود. این تکنیک ها در نیمه اول فیلم مشهود است: دنباله افتتاحیه که وضعیت ماری را در نوار بندر از طریق یک سری نزدیک از چهره ، دستان ، میز و عینک که در حال تمیز کردن است ، ایجاد می کند. استفاده از تصاویر از دریا و بندر ، چه در داخل ، یا به صورت متلاطم ، برای انتقال آرزوها ژان و ماری. و مشهورترین دنباله فیلم در نمایشگاه نمایشگاه که در آن یک سری بسیار پیچیده از تصاویر مونتاژ شده ریتمیک تنش رابطه بین ماری و پیت پل را ترسیم می کند. صحنه های بعدی فیلم در تکنیک های به کار رفته نسبتاً متعارف است و بیشتر به وضعیت و عمل بستگی دارد تا به عکاسی و پردازش تصاویر. در دهه 1920 ، آثار اپشتین تأثیراتی از اکسپرسیونیسم آلمانی را نشان می دهد. اپشتین همچنین چندین مستند درباره بریتانی تهیه کرد. Chanson d'Armor به عنوان اولین فیلم برتون زبان در تاریخ شناخته می شود. دو رمان او نیز در جزایر برتون برگزار می شود: L'یا des mers در Ouessant و Les Recteurs et la Sirène در Sein.

اپشتین در سال 1953 بر اثر خونریزی مغزی درگذشت.