مارتین اسکورسیزی
(Martin Scorsese)
مارتین چارلز اسکورسیزی (متولد 17 نوامبر 1942) یک فیلمساز آمریکایی است. وی به عنوان یکی از چهره های مهم دوران جدید هالیوود ظاهر شد. وی جوایز بسیاری از جمله جایزه اسکار ، چهار جایزه BAFTA ، سه جایزه امی ، یک جایزه گرمی و سه جایزه گلدن گلوب را دریافت کرده است. وی در سال 1997 با جایزه AFI Life Achievement تقدیر شد ، انجمن فیلم Lincoln Center Tribute در سال 1998 ، افتخار مرکز کندی در سال 2007 ، جایزه سیسیل B. دیمیل در سال 2010 ، و BAFTA در سال 2012. چهار فیلم او توسط کتابخانه کنگره کنگره به عنوان "فرهنگی ، از نظر تاریخی ، از نظر تاریخی ، از نظر تاریخی ، از نظر تاریخی ، به ثبت ملی تبدیل شده است.
اسکورسیزی مدرک کارشناسی ارشد هنر را از دانشکده فرهنگ ، آموزش و پرورش و توسعه انسانی در دانشگاه نیویورک دریافت کرد. اولین کارگردانی وی ، که این است که آن را در درب من (1967) می کوبد ، در جشنواره فیلم شیکاگو پذیرفته شد. در دهه 1970 و 1980 ، فیلم های اسکورسیزی ، که بسیار تحت تأثیر پیشینه و تربیت ایتالیایی-آمریکایی وی در شهر نیویورک قرار دارد ، مرکز مردان ماشینی و کشف جرم ، ماچیسم ، نیهیلیسم و مفاهیم کاتولیک گناه و رستگاری. سبک های علائم تجاری وی شامل استفاده گسترده از فریم های حرکت آهسته و یخ زدگی ، تصاویر گرافیکی از خشونت شدید و استفاده لیبرال از کراهت است. میانگین خیابان ها (1973) نقشه ای برای سبک های فیلمبرداری وی بود.
اسکورسیزی با راننده تاکسی درام روانشناختی خود (1976) ، که در کنسرت درایو نیرو به عنوان یک جانباز آشفته ویتنام بازی کرد ، در کن در کن پیروز شد. دنیرو از طریق هشت فیلم دیگر از جمله نیویورک ، نیویورک (1977) ، Raging Bull (1980) ، پادشاه کمدی (1982) ، گودفلاس (1990) ، کازینو (1995) و ایرلندی (2019) با اسکورسیزی در ارتباط شد. در دهه های بعد ، او با یک سری همکاری با لئوناردو دی کاپریو ، از جمله باندهای نیویورک (2002) ، The Aviator (2004) ، The Departed (2006) ، جزیره کرکره (2010) و گرگ وال استریت (2013) ، موفقیت گیشه را بدست آورد. او با دنیرو و دی کاپریو روی قاتلان گل ماه (2023) کار کرد. فیلم های دیگر اسکورسیزی شامل After Hours (1985) ، رنگ پول (1986) ، آخرین وسوسه مسیح (1988) ، عصر معصومیت (1993) ، کوندون (1997) ، هوگو (2011) و سکوت (2016) است.
علاوه بر فیلم ، اسکورسیزی قسمت هایی را برای تلویزیون کارگردانی کرده است ، از جمله سری HBO Boardwalk Empire (2010-2014) و وینیل (2016) ، و همچنین مستند HBO Public Speaking (2010) و سری Docu Netflix وانمود می کنند که این یک شهر است (2021). وی همچنین به چندین مستند موسیقی راک ، از جمله The Last Waltz (1978) ، No Direction Home (2005) ، Shine A Light (2008) و George Harrison: Living in the World (2011) مشهور است. او همچنین برای آهنگ "بد" مایکل جکسون یک فیلم موسیقی کارگردانی کرده است. او سینما را در فیلم های مستند سفر شخصی با مارتین اسکورسیزی از طریق فیلم های آمریکایی (1995) ، ایل میو ویاگگیو در ایتالیا (سفر من به ایتالیا) (1999) انجام داده است ، و در انگلستان ساخته شده است: فیلم های پاول و پرسبرگر (2024). وی که طرفدار حفظ و مرمت فیلم است ، سه سازمان غیرانتفاعی را تأسیس کرد: بنیاد فیلم در سال 1990 ، بنیاد سینمای جهانی در سال 2007 و پروژه میراث فیلم آفریقایی در سال 2017.
توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا مارتین اسکورسیزی ، مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کاملی از مشارکت کنندگان در ویکی پدیا.
