وونگ لیو Tsong (3 ژانویه 1905 - 3 فوریه 1961) ، که به طور حرفه ای به عنوان آنا می وونگ شناخته می شد ، بازیگر آمریکایی بود که کار طولانی مدت او فیلم های خاموش و صوتی ، تلویزیون ، صحنه و رادیو را پشت سر می گذارد. جدا از اینکه به عنوان اولین ستاره فیلم چینی-آمریکایی و همچنین اولین آسیایی-آمریکایی که به یک ستاره بین المللی تبدیل شده بود ، شناخته شد ، وی همچنین به دلیل اینکه یکی از ستاره های اولیه است که از ظاهر فلاپر استقبال می کند ، به عنوان یک نماد مد تحسین شده دیده می شد.

وونگ در نزدیکی محله Chinatown لس آنجلس به والدین نسل دوم چینی و آمریکایی متولد شد ، وونگ در سنین کودکی با فیلم ها عصبانی شد و آموزش را ترک کرد تا بر شروع یک حرفه بازیگری تمرکز کند. او پس از فرود به عنوان موارد اضافی در فیلم های خاموش ، اولین نقش اصلی خود را در Toll of the Sea (1922) ، یکی از اولین فیلم های ساخته شده به رنگ داشت. نقش او در داگلاس Fairbanks ، The Thief of Bagdad (1924) به او در رسیدن به ستارگی بین المللی کمک کرد. خسته از ارائه نقش های حامی کلیشه ای ، او در اواخر دهه 1920 هالیوود را به اروپا ترک کرد ، جایی که در چندین نمایشنامه در کنار نام های قابل توجه مانند لورنس الیویه بازی کرد. او فیلم سکوت نهایی خود را در انگلیس با عنوان Piccadilly (1929) ساخت ، که ستایش گسترده ای را به دست آورد. اولین صحبت او ، "Flame of Love (1930) ، به سه زبان: انگلیسی ، فرانسوی و آلمانی ضبط شد. او نیمه اول دهه 1930 را برای مسافرت بین ایالات متحده و اروپا برای کار فیلم و صحنه گذراند. وونگ در فیلم های اوایل صدا ، مانند دختر اژدها (1931) و دختر شانگهای (1937) و با مارلین دیتریش در ژوزف فون استرنبرگ در شانگهای اکسپرس (1932) به نمایش درآمد. این فیلم ها شهرت بیشتری برای او به ارمغان آوردند ، که او برای بیان دیدگاه های سیاسی سرسخت خود استفاده می کرد. اگرچه او از علل چینی و آمریکایی دفاع می کرد و از نقش های کلیشه ای که در آن بازی کرده بود انتقاد می کرد ، مطبوعات و منتقدین چینی همچنان او را ننگ برای کشور می دانند. پس از تجربه شدیدترین ناامیدی از حرفه خود ، هنگامی که مترو-گلدوین-مایر از در نظر گرفتن نقش پیشرو چینی در فیلم The Good Earth (1937) خودداری کرد و در عوض یک بازیگر زن آلمانی سفید را در Yellowface انتخاب کرد ، وونگ یک سال را در سفر به چین گذراند و به بازدید از روستای اجدادی خانواده اش و تحصیل فرهنگ چینی پرداخت. با بازگشت به هالیوود ، او در چندین فیلم B بازی کرد که در اواخر دهه 1930 چینی-آمریکایی ها را در یک نور مثبت به تصویر کشید.

در حالی که جنگ جهانی دوم به دور خود می چرخید ، او کمتر به حرفه فیلم خود توجه کرد و تصمیم گرفت وقت و هزینه خود را برای کمک به چینی ها در برابر تهاجم های ژاپنی اختصاص دهد. وی با بازگشت به چشم عموم در دهه 1950 با چندین بازی تلویزیونی ، وی نمایش تلویزیونی کارآگاه خود را با عنوان گالری مادام لیو-تسونگ (1951) ، اولین نمایش تلویزیونی ایالات متحده با بازی با یک آسیایی-آمریکایی آغاز کرد. او قرار بود در فیلم Drum Song (1961) به فیلم برگردد اما در اثر حمله قلبی درگذشت.

برای چندین دهه پس از مرگ وی ، وونگ بیشتر به خاطر نقش های کلیشه ای که به او داده شد به یاد می آمد ، اگرچه منتقدین شروع به ارزیابی مجدد زندگی و حرفه خود کرده اند. در سال 2022 ، وونگ اولین آسیایی-آمریکایی شد که وقتی محله هایی با تصویر او روی آنها به گردش در آمد ، روی سکه های آمریکایی به تصویر کشیده شد. در سال 2023 ، متل یک عروسک باربی را به افتخار ماه میراث جزایر آسیایی آمریکایی و اقیانوس آرام در وونگ منتشر کرد.